Kronik spontan ürtiker hastalarında mevcut tedavilere göre beck depresyon ölçeği, dermatoloji yaşam kalite indeksi karşılaştırılması

Abstract

Giriş ve Amaç: Kronik spontan ürtiker (KSÜ), en az 6 hafta süren, bilinen veya bilinmeyen nedenlere bağlı olarak kendiliğinden gelişen kaşıntılı ürtiker ve/veya anjiyoödem olarak tanımlanır. Yetişkinlerde 1 ila 5 yıl sürebilen KSÜ hastaların yaşam kalitesini önemli ölçüde etkilenmektedir. Ayrıca yaşam kalitesini bağımsız olarak etkileyen, artan kaygı ve depresyon düzeyleriyle de ilişkilendirilmiştir. KSÜ hastalarında normal topluma göre düşük yaşam kalitesi ve yüksek depresyon değerleri bilinmekte olup bu çalışmadaki amacımız; KSÜ'lü hastalarda tedavi farklılığına göre depresyon düzeyi ve yaşam kalitesini incelemektir. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Kırşehir Eğitim ve Araştırma Hastanesi Deri ve Zührevi Hastalıklar Polikliniği'ne başvuran, en az 1 yıldır kronik spontan ürtiker tanısı almış hastalar dahil edildi. Kırşehir Ahi Evran Üniversitesi Etik Kurul'undan onay alındı Hastaların boy-kilosu, ek hastalık durumu, anjioödem öyküsü, tanı sırasında ÜAS7 notu, mevcut aldığı tedavi kayıt edildi. Hastalara BDÖ ve DYKİ anketleri uygulanarak sonuçları kaydedildi. Hastaların tedavi sırasındaki ÜAS7 skorları kaydedildi. Aldıkları tedaviye göre omalizumab ve ikinci nesil antihistamin grubu olarak ikiye ayrıldı. İki grubun verileri karşılaştırıldı. Bulgular: Başlangıç ÜAS7 skoru Omalizumab alan grupta daha yüksekti(p<0,05). Omalizumab kullanan grupta ikinci nesil antihistamin kullanan gruba kıyasla: başlangıca göre ÜAS7 skor düşüşü daha fazla (p<0,05), beck depresyon ölçeği(BDÖ) skorları ve dermatoloji yaşam kalites indeksi(DYKİ) skorları daha yüksekti(sırasıyla 0,03 ve 0,022). BDÖ ve DYKİ skorları ÜAS7 değişim miktarı ile korelasyon göstermiyordu. Sonuç: Omalizumab hastalık aktivitesini azaltmada ikinci nesil antihistamine göre daha etkilidir. Yaşam kalitesi ve depresyon düzeyleri omalizumab alan grupta anlamlı olarak daha iyidir. Omalizumab tedavisinin etkinliğini ilk basamak tedavi olan antihistamine göre daha yüksektir. Ancak kontrol grubu ve başlangıç anket değerlendirmeleri ile daha geniş hasta gruplarındaki kapsamlı çalışmalar elde ettiğimiz verilerin değerini arttıracaktır. Anahtar kelimeler: Kronik spontan ürtiker, omalizumab, üas, dep

Introduction and Purpose: Chronic spontaneous urticaria (CSU) is defined as itchy urticaria and/or angioedema that lasts for at least 6 weeks and develops spontaneously due to known or unknown causes. In adults, CSU, which can last for 1 to 5 years, significantly affects the quality of life of patients. It has also been associated with increased levels of anxiety and depression, which independently affect quality of life. Low quality of life and high levels of depression are known in patients with CSU compared to the normal population and our aim in this study was to determine the level of depression and quality of life in patients with CSU according to treatment differences. Material and Metods: Patients admitted to the Dermatology and Venereology Outpatient Clinic of Kırşehir Training and Research Hospital with a diagnosis of chronic spontaneous urticaria for at least 1 year were included in the study. Patients' height-weight, comorbidity, history of angioedema, UAS7 grade at the time of diagnosis, and current treatment were recorded. Patients were administered the BDI and DLQI questionnaires and the results were recorded. UAS7 scores of the patients during treatment were recorded. They were divided into two groups as omalizumab and second generation antihistamine group according to the treatment they received. The data of the two groups were compared. Results: Baseline UAS7 score was higher in the group receiving Omalizumab (p<0.05). Compared to the group using second generation antihistamine: baseline UAS7 score decrease was greater in the group using omalizumab (p<0,05), beck depression Index (BDI) scores and dermatology life quality index (DLQI) scores were higher (0.03 and 0.022, respectively). BDI and DLQI scores were not correlated with the amount of change in UAS7. Conclusion: Omalizumab is more effective than second generation antihistamine in reducing disease activity. Quality of life and depression levels are significantly better in the group receiving omalizumab. The efficacy of omalizumab treatment is higher than antihistamine, which is the first-line treatment. However, comprehensive studies in larger patient groups with control group and baseline questionnaire evaluations will increase the value of our data. Key Words: Chronic spontaneous urticaria, omalizumab, uas, depression, quality of life