Meme ve ovaryum hücre hatlarında klorambusil ve tamoksifen'in etkisinin incelenmesi

Abstract

Bu çalışma MDA-MB-231 ve HeLa hücre hatlarında Tamoksifen ve Klorambusil'in sitotoksik, morfolojik ve moleküler etkisinin incelenmesini hedeflemekte olup ve ileri çalışmalarda kanser ilaçlarının geliştirilmesinde ön çalışma niteliği taşımaktadır. Kanser, dünyada en sık görülen kalp hastalıklarından sonra ölüme yol açan ikinci hastalık grubunda yer almaktadır. Kanser tedavisinde ameliyat, kemoterapi ve radyoterapi gibi çeşitli tedavi yöntemlerinden yararlanılmaktadır. Ancak tedavilerde meydana gelen yan etkiler göz önüne alındıklarında hali yeni ilaç tedavileri geliştirmek önem kazanmaktadır. Tamoxifen, anti-östrojenler grubundan nonsteroidal ilaçtır. Son yıllarda, Tamoxifen hem meme kanseri tedavisinde hem de kemoprevensiyonunda kullanılmaktadır. Klorambusil ilacı ise kemik iliğinin çok fazla sayıda anormal beyaz kan hücresi ürettiği Kronik Lenfositik Lösemi (KLL)'de, lenf sistemi hücrelerinden kaynaklanan kanser çeşidi olan hodgkin lenfoma hastalığında, B-lenfosit akyuvar hücrelerinin aşırı miktarda çoğaldığı ve kanda anormal protein serbestleşmesine neden olduğu Waldentsromun makroglobulinemisi tedavisinde, yumurtalık, meme ve testis kanserini tedavi etmek için kullanılır. Bu hipotezle yola çıkarak çalışmada MDA-MB-231 ve HeLa hücre hattı üzerinde Tamoksifen ve Klorambusil ilaçlarının etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. İlaçların hücreler üzerindeki toksik etkisini belirlemek için belli doz aralıklarında optimizasyon çalışmaları yapılmıştır. Bu tezde yapılan deneylerde tamoksifen tek başına uygulandığında hücreler üzerinde etkili olduğu fakat üç boyutlu MDA-MB-231 ve HeLa model hücre hatları üzerindeki etkileri literatürdeki çalışmalara göre etkisinin daha az olduğu görülmüştür. Klorambusilin ise kendine özgü toksik etkisinin tamoksifene göre daha güçlü olduğu gözlemlenmiştir.

This study aims to examine the cytotoxic, morphological and molecular effects of Tamoxifen and Chlorambucil on MDA-MB-231 and HeLa cell lines and is a preliminary study in the development of cancer drugs in further studies. Cancer is in the second group of diseases that cause death after the most common heart diseases in the world. Various treatment methods such as surgery, chemotherapy and radiotherapy are used in cancer treatment. However, considering the side effects of the treatments, it is important to develop new drug treatments. Tamoxifen is a non-steroidal drug from the group of anti-estrogens. In recent years, Tamoxifen has been used for both breast cancer treatment and chemoprevention. Chlorambucil drug is used in Chronic Lymphocytic Leukemia (CLL), where the bone marrow produces too many abnormal white blood cells, in Hodgkin's lymphoma, a type of cancer originating from lymphatic system cells, in Waldentsrom's macroglobulinemia in which B-lymphocyte white blood cells proliferate excessively and cause abnormal protein release in the blood. It is used to treat ovarian, breast and testicular cancer. Based on this hypothesis, it was aimed to investigate the effects of Tamoxifen and Chlorambucil drugs on MDA-MB-231 and HeLa cell lines. Optimization studies were carried out at certain dose intervals to determine the toxic effects of drugs on cells. In the experiments conducted in this thesis, it was observed that tamoxifen was effective on cells when applied alone, but its effects on 3D MDA-MB-231 and HeLa cell lines were less than studies in the literature. On the other hand, it has been observed that the specific toxic effect of chlorambucil is stronger than tamoxifen.