Miyosen dönem Anadolu Equidae'lerinin taksonomik ve paleoekolojik incelenmesi

Abstract

Equidae familyasına ait fosil buluntular, dikkat çekici evrimleri ve değişen çevresel koşullara adaptasyonları nedeniyle habitatlarının paleocoğrafyası, paleoekolojisi ve paleobiyocoğrafyası hakkında önemli bilgiler sağlar. Bu nedenle, bu çalışmanın temel amacı, Equidae familyasının üyelerinin morfometrik özellikleri, habitatları ve paleo-çevre koşullarının evrimini nasıl kontrol ettiği arasındaki bağlantıyı ortaya çıkarmaktır. Anadolu sınırları içinde Equidae fosil kaydı olarak toplam 67 veri elde edilmiştir ve bu verilerde toplam 43 lokalite incelenmiştir. Bu lokalitelerin 6'sı Erken Miyosen, 7'i Orta Miyosen, 25'i Geç Miyosen, 2'si Erken Pliyosen ve 7'i Geç Pleistosen dönemlerine buluntu vermektedir. İncelenen bütün türlerin MN zonlarına önem verilerek yaşam tablosu oluşturulmuştur. Anadolu dışında Yunanistan ve İran buluntuları da incelenmiş ve Yunanistan'dan toplam 29 veri elde edilmiştir ve bunlar toplamda 10 lokalite olarak incelenmiştir. Lokalitelerin tamamı Geç Miyosen buluntusu vermektedir ve toplamda 1 cins ve 12 tür bulunmaktadır. İran için ise toplamda 5 veri elde edilmiş ve bu veriler sadece 1 lokalitede çıkan buluntulardan oluşmaktadır. Toplamda 3 cins ve 5 tür ile temsil edilen lokalite Geç Miyosen buluntuları vermektedir. Dört parmaklı Hyracotherium'dan üç parmaklı Mesohippus'a, devamında bariz bir şekilde orta parmağı üzerinde koşmasına rağmen hala 2. ve 4. parmaklarını koruyan Merychippus ve Hipparion'a, son olarak da artık işlevsiz parmaklardan tamamen kurtulmayı başarmış Pliohippus ve Equus'a kadar bütün cinslerin taksonomik olarak incelenmesi yapılmıştır. Öncelik olarak Anadolu üzerinde yaşamış cins ve türlerin ve devamında İran ve Yunanistan lokalitelerinde yaşamış cins ve türlerin taksonomik incelenmesi yapılmış olup en eski üç parmaklı Anchitherium'dan tek parmaklı Equus'a kadar ki evrimsel süreçte üç parmaklı, Sinohippus, Plesiohipparion, Cremohipparion, Cormohipparion, Hipparion ve Hippoterium cinsleri incelenmiştir. Çalışma dahilindeki tüm cins ve türlerin gerek vücut gerekse diş morfolojileri, yaşadıkları ortamlar ve diyetleri ele alındığında incelenen fosil buluntularının habitatları, Erken Miyosen tarafından yoğun bitki örtüsü ve ortak subtropikal orman bitki örtüsü ile karakterize edildi; bu, Geç Pleistosen çağına doğru giderek seyrekleşen (bitki örtüsü) ve daha açık araziler, bozkır çayırları haline geldi. Son olarak kurak step iklimine dönüşür. Anahtar Kelimeler: Anadolu, Equidae, Miyosen, Paleoekoloji.

Fossil finds of the Equidae family provides important information about the paleogeography, paleoecology, and paleobiogeography of their habitat due to their remarkable evolution and adaptation to varying environmental conditions. Therefore, the main purpose of this study is to unravel the link between morphometric characteristics of members of Equidae family, their habitat, and how paloe-environmental conditions controlled its evolution. A total of 67 Equidae fossil record within the borders of Anatolia, and a total of 43 localities were examined. 6 of these localities yield Early Miocene, 7 Middle Miocene, 25 Late Miocene, 2 Early Pliocene and 7 Late Pleistocene Epochs. A life table was reconstructed based on the MN zones of all examined species. Apart from Anatolia, Greek and Iranian finds were also examined, and a total of 29 data were obtained from Greece, and in total these were examined as 10 localities. All localities yield Late Miocene and in total 1 genus and 12 species. For Iran, 5 data were obtained from only 1 locality. And it is represented by 3 genera and 5 species in total, indcate Late Miocene. From the four-toed Hyracotherium to the three-fingered Mesohippus, then to Merychippus and Hipparion, which, despite clearly running on the middle finger, still retain their 2nd and 4th fingers, and finally to Pliohippus and Equus, which have managed to get rid dysfunctional fingers completely. The taxonomic examination of the genera was carried out. First of all, the taxonomic examination of the genus and species that lived in Anatolia and then the genus and species that lived in Iran and Greece were made. In the evolutionary process from the oldest three-toed Anchitherium to the one-toed Equus, the three-toed Sinohippus, Plesiohipparion, Cremohipparion, Cormohipparion, Hipparion and Hippoterium genus have been studied. Body and tooth morphologies, living environments and diets of all genera and species studied of the studied fossil finds considered, their habitat was characterized by dense vegetation and cosed subtropical forest vegetation by the early Miocene that gradually became sparse (vegetation) towards the late Plesitocene epoch and become more open lands, steppe meadows. Finally, it is turned into arid steppe climate. Keywords: Anatolia, Equidae, Miocene, Paleoecology.